Sztuczki mamy: naucz dziecko ubierać się niezależnie

Możliwe i konieczne jest zachęcanie dziecka do niezależności. Kiedy twoje dziecko chce zapiąć kurtkę, założyć spodnie, zawiązać szalik - nie musisz mu zapobiegać, a jeśli twoje dziecko się nie powiedzie, nie musisz gwałtownie poprawiać błędów, a zwłaszcza karcić. Po prostu delikatnie powiedz mi, jakie popełnił nieścisłości, i dyskretnie pomóż prawidłowo się ubierać. Ostra krytyka zabija poczucie własnej wartości i chęć zrobienia czegoś samemu. Aby proces uczenia się był jeszcze bardziej efektywny, możesz zmienić go w grę. Podczas niego dziecko opanuje kluczowe umiejętności samodzielnego rozwiązywania wielu codziennych problemów, w tym przebierania się bez pomocy z zewnątrz. Chwal dziecko za sukcesy i stopniowo wyznaczaj mu nowe, bardziej złożone zadania.

Psychologowie uważają, że możesz zacząć uczyć dziecko ubierać się niezależnie od 3 lat.

Według psychologów dziecko może zacząć uczyć się ubierać niezależnie od 3 lat. Młode matki muszą uzbroić się w cierpliwość - proces ten może potrwać kilka miesięcy. Zwłaszcza majstruj przy chłopcach - z reguły dziewczęta uczą się ubierać szybciej i chętniej. Jeśli wydaje ci się, że trening trwał już zbyt długo - nie rozpaczaj - twoje dziecko potrzebuje trochę więcej czasu.

Czas trwania treningu zależy od czynników psychologicznych, fizycznych, emocjonalnych i innych. Na przykład dzieci, które otrzymują nadopiekuńczość od dorosłych, nie dążą szczególnie do niezależności. Dlatego warto połączyć wyobraźnię i wymyślić nowe sposoby motywowania dziecka do zrozumienia codziennych umiejętności.

Bardzo ważne jest zwrócenie uwagi na tak zwany wrażliwy okres, który trwa od 3 do 6 lat. Dziecko w tym czasie jest szczególnie chętne do zrobienia wszystkiego samemu. W żadnym wypadku nie ograniczaj tego pragnienia - wręcz przeciwnie, zachęcaj go pod każdym względem. Autor metodologii wczesnego rozwoju i słynny nauczyciel Maria Montessori dzieli wrażliwy okres dziecka w wieku od 0 do 6 lat na kilka etapów:

• 0–6 lat - rozwój mowy;
• 0-3 lata - początek postrzegania porządku;
• 0-5,5 lat - rozwój sensoryczny;
• 1,5-6,5 lat - postrzeganie małych obiektów;
• 1-4 lata - rozwój ruchów i działań;
• 2,5–6 lat - rozwój umiejętności społecznych.

Zwroty, które pomagają uczyć dziecko

Pierwszą i najważniejszą zasadą jest nie ciągnięcie dziecka, gdy ono chce się ubrać samodzielnie. Nie besztaj go ani nie krytykuj na próżno. Oczywiście za pierwszym razem może mu się nie powieść, ale jest w porządku - odniesie sukces od dziesiątej. Musisz być przygotowany na podarte guziki, zepsute zamki, odwrócone spodnie i bluzy - W żadnym wypadku nie zbesztaj dziecka, nie krzycz ani nie narzekaj, lepiej pokazać, jak to zrobić dobrze! W przeciwnym razie możesz zniechęcić dziecko do uczenia się i próbowania ponownie. Wasze wsparcie tutaj jest bardzo ważne. Oto kilka zwrotów, które rozweselają twoje dziecko:

• „Co za fajny gość! Ubrałeś się dziś bardzo szybko!
• "Łał! Tak sprytnie zapinasz guziki! Nauczysz mnie?"
• „Ubrałeś się dzisiaj bardzo porządnie!” Nie mogę przestać szukać! ”
• „Nic dziwnego, że tym razem guziki są nieco źle przymocowane. Kiedy byłem mały, też często to miałem ”.
• „Dzisiaj się ubrałeś, prawie ci nie pomogłem! Dobra robota!"

W każdym razie nie można wymówić zwrotów z serii „Jesteś messerem, po prostu nie możesz się normalnie ubierać”, w przeciwnym razie możesz zniechęcić dziecko do wykazania niezależności nie tylko w ubieraniu się, ale we wszystkim innym, ponieważ nie wierzy już w swoje siła. Przebudzenie w nim chęci zrobienia czegoś samemu obudzi się o wiele trudniej.

Jak uczynić naukę bardziej efektywną

Do procesu organizacji szkolenia należy podchodzić bardzo odpowiedzialnie. Co najmniej pół godziny należy poświęcić na ubieranie się, chodzenie na spacer lub do przedszkola. Ten czas wystarczy, aby dziecko poćwiczyło, a jednocześnie nie spóźnisz się.

Cierpliwie wyjaśnij, gdzie rzecz ma plecy, a gdzie wcześniej, jaka jest niewłaściwa strona ubrania. Powtórz te informacje więcej niż raz. Aby ułatwić dziecku zapamiętanie, najpierw wybierz rzeczy, w których od razu widać, gdzie znajdują się przód i tył. Ze złożonymi zapięciami i butami ze sznurowadłami warto poczekać (na początek możesz wybrać buty z rzepem, a dopiero potem przejść do sznurówek).

Jeśli dziecko prosi o pomoc - nie odmawiaj. Twoja odmowa sprawia, że ​​dziecko czuje się bezradne, a on traci pewność siebie. Dlatego lepiej jest pomóc, ale dyskretnie. Na przykład pomóż postawić stopy na różnych nogach i pozwól dziecku pociągnąć i zapiąć je. To nie tylko nie zaszkodzi, ale także ułatwi proces uczenia się. I lepiej spróbuj kupić ubrania, które dziecko może łatwo założyć na siebie.

Gry wspomagające

1. Ubieraj się w wyścigu. Zorganizuj konkurs z dzieckiem, które ubierze się szybciej i przyzna nagrodę. Warto się poddać, ale nie za dużo, aby dziecko było ciekawsze.
2. Ubierz swoją ulubioną lalkę. Pozwól dziecku ubrać swoją ulubioną zabawkę w taki sam sposób, jak się ubiera.
3. Narysuj stroje. Możesz rysować ubraniami dla dzieci, które mu się podobają.
4. Aby ustawić rekord. Kup klepsydrę i powiedz dziecku, aby spróbowało się ubrać, dopóki nie rozleje się piasek. Początkowo może to być 10 minut, potem 5 minut, a następnie 3 minuty. Chwal i zachęcaj każdą płytę.
5. Ubieranki. Możesz zorganizować domowy pokaz mody lub poprosić dziecko, aby przebrała się za ulubioną bajkową postać. Podczas gry dziecko stopniowo nabywa umiejętności samodzielnego ubierania się.
6. Gry dla rozwoju umiejętności motorycznych. Zdobądź zabawki, w których musisz zasznurować, złożyć, sznurować coś. Na przykład plastelina, konstruktor, zestaw biżuterii zrób to sam (wszystkie te gry rozwijają zdolność dziecka do kontrolowania palców).

Czy należy rozwijać posłuszeństwo? Opinia psychologa Rail Kashapov:

„Często rodzice szukający posłuszeństwa myślą, że rozwiązali problem. Oczywiście możesz zmusić dzieci do posłuszeństwa, ale jednocześnie będą one notoryczne, przerażające, z głębokim poczuciem winy i wewnętrznym cierpieniem. „Trudniej jest wychowywać zdrowe, zrównoważone umysłowo dziecko niż tylko posłuszne, ale poddane ubojowi i kompleksom, w stosunku do których to szczęśliwe dziecko może nie wydawać się zbyt dobrze wykształcone”.

Wychowanie spokojnego, zrównoważonego i pewnego siebie dziecka jest trudniejsze niż zatkane i notoryczne. Ale spokojne i pewne siebie dziecko jest o wiele szczęśliwsze niż zbyt posłuszne i narzekające, nawet jeśli na swoim tle często wygląda mniej grzecznie.

PRZECZYTAJ TAKŻE:

Uczymy dziecko ubierać się i rozbierać niezależnie

Jesteś już duży: 7 sposobów na nauczenie dziecka samodzielnego ubierania się

Etapy zdolności do ubierania dziecka