- „Wtedy zły wujek cię zabierze!”
Kiedy jesteś zmęczony, dziecko jest niegrzeczne i nie ma już siły, załamujesz się: „Jeśli nie pójdziesz spać, przyjdzie zły wujek i cię zabierze!” Zamiast wuja może być Baba-Jaga, policjant lub inna postać, to nie ma znaczenia. Inna sprawa jest ważna - jesteś główną obroną dziecka. Kiedy mówisz, że jesteś gotów komuś dać, traci poczucie bezpieczeństwa i spokoju. Jest to pełne kompleksów serii: „Nie potrzebuję nikogo” i nerwic. Weź się w garść. Tak, czasami jest to trudne, ale zamknij oczy, weź głęboki oddech i zrób wydech, wyrzuć z siebie cały gniew. W wieku 2-3 lat dziecko już rozumie wszystko, czego od niego chce, więc uporczywie, cierpliwie i spokojnie wyjaśni mu wszystko, co chcesz od niego otrzymać.
- „Weź to, uspokój się!”
Dzieci są bardzo wymagające i nie jest tak łatwo zbudować ramy dla troskliwych matek, więc jeśli dziecko wpadnie w histerię, łatwiej mu dać to, czego chce. W rzeczywistości, jeśli pozwolisz dziecku manipulować sobą, z powodzeniem go wykorzysta, a wymagania staną się trudniejsze, więc naucz się mówić „nie” z powodzeniem. Zauważyłem, że proste „nie” powoduje, że dziecko jeszcze bardziej nieporozumienia i odrzucenia sytuacji, więc zacząłem nie tylko coś zabraniać, ale wyjaśnić motywy moich działań. To pozwala mi krok po kroku budować swój autorytet w oczach dziecka i upewnić się, że jest mi posłuszny za pierwszym razem.
- „Dlaczego nie lubisz innych dzieci?”
Czy zauważyłeś, że wielu nastolatków ciągle próbuje naśladować kogoś, zamiast żyć własnym życiem? Takie zachowanie ma miejsce we wczesnym dzieciństwie. Nie porównuj swojego dziecka z innymi dziećmi. Zwroty takie jak „Sama Katya je i czym jesteś?” lub „Petya pomaga mamie i dlaczego nie zachowujesz się jak Petya?” Nie motywują dziecka do poprawy, ale niszczą jego samoocenę. Macierzyństwo nie jest konkurencją. Dziecko nigdy nie będzie takie samo jak sąsiad Vasya, Petya lub Olya. Motywuj go, aby był lepszy, stosując zasadę pozytywnego wzmacniania: chwal go, gdy zrobił coś sam lub ci pomógł. Daj mu zadania i szczerze ciesz się, gdy dziecko odniesie sukces. Będzie działał znacznie efektywniej niż twoje próby sprawienia, że będzie wyglądał jak ktoś inny.
- "Przestań płakać!"
Dzieci uczą się komunikować tylko w świecie zewnętrznym. Często po prostu nie potrafią wyjaśnić, co im przeszkadza, i dlatego płaczą. Mamy, nie rozumiejąc, co się dzieje i nie widząc przyczyny, są naturalnie zirytowane i myślą, że to wszystko są kaprysy, co oznacza, że należy je nagle powstrzymać. Pamiętaj: jeśli nie rozumiesz, dlaczego dziecko płacze, nie oznacza to, że nie ma dobrego powodu.To, co wydaje ci się drobnostką, może być dla niego prawdziwą tragedią i jego własną: „Przestań płakać!” nie uspokajasz go, ale wyraźnie zaznaczasz, że jego problem dla ciebie nie istnieje i nie zamierzasz z nim rozmawiać. Może to prowadzić do tego, że dziecko staje się zamknięte i skryte. Kiedy Robert płacze i nie rozumiem przyczyny jego łez, przytulam go i staram się zwrócić uwagę na coś innego: zabawki, samochody na ulicy. Pomaga to zatrzymać przepływ łez. Dopiero wtedy znajduję przyczynę tego, co się stało.
- „Nic nie możesz zrobić dobrze!”
Często w wieku dorosłym zmuszeni jesteśmy zmagać się z wątpliwościami i obawami, które nasi rodzice przypadkowo w nas zasadzili. Cokolwiek robi dziecko, bez względu na to, jak jesteś zły lub zły, nigdy nie poniżaj go ani nie nazywaj go imionami. Bardzo łatwo jest przełamać kruchą psychikę dzieci, a jedno nieostrożne zdanie może zainspirować dziecko myślą, że mu się nie uda i że wszystko zrobi źle. Przyznaję, jestem zmęczony, ale powiedziałem sobie jasno: „Moje dziecko jest najlepsze i nie powinien przez chwilę w to wątpić, a tym bardziej cierpieć z powodu faktu, że nie mogę się kontrolować. Bardzo ważne jest, aby w twoich słowach dziecko zawsze znajdowało wsparcie i zrozumienie. Pamiętaj: dla dzieci nie ma drobiazgów, a to, co powiedziałeś przez przypadek, może mieć nieodwracalne konsekwencje.
