Co zrobić, jeśli dziecko nie jest ci posłuszne

Jak wiadomo, osoba kształtuje się w dzieciństwie, skąd nawyki, nawyki, charakter, które wpływają na stan jego aktywności życiowej, są następnie przenoszone do dorosłości. Formowanie się i kształtowanie osobowości jest zawsze złożonym procesem, któremu musi koniecznie towarzyszyć protest dziecka. Często jedną z form protestu dziecka jest nieposłuszeństwo. W takich sytuacjach, a nawet okresach, wielu rodziców nie wie, jak się zachować. Rezultatem jest brak zrozumienia między pokoleniami, który za każdym razem rośnie. Aby uniknąć takich tragicznych konsekwencji, wskazane jest, aby rodzice zrozumieli przyczynę nieposłuszeństwa dziecka. W końcu rozwiązanie każdego problemu leży w jego źródle.

Czy dzieciak nie chce się w nic ubierać? Czy nie odmawia stanowczo umycia rąk przed jedzeniem? Kiedy mówisz: "Nie, nie możesz" - rzuca rzeczami i się denerwuje. Ciągnięcie kota za ogon po tym, co powiedziałeś, że boli. Polizuje na poręczach autobusu. I wtedy twoja cierpliwość dobiega końca. Próbowałeś już całego arsenału: zbanowany, żartowany, rozproszony - nic nie pomaga. Co zrobić, gdy kod dziecka jest nie do zniesienia i nie przestrzega ...

Powody nieposłuszeństwa wobec dziecka

Główne czynniki, które mogą sprowokować dziecko do nieposłuszeństwa, obejmują:

1. Kryzys wiekowy

W praktyce psychologicznej istnieje kilka okresów kryzysu wiekowego: rok,trzy lata, wiek przedszkolny, wiek nastoletni / przejściowy.

Ramy czasowe można ustawić indywidualnie. Jednak to właśnie wraz z nadejściem kryzysowych okresów związanych z wiekiem zachodzą znaczące zmiany w życiu dziecka. Na przykład za rok zaczyna aktywnie chodzić, uczy się niezależności i świata z zainteresowaniem. Rodzice, ze względu na bezpieczeństwo dziecka, nakładają różne ograniczenia na ekscytujący proces, wywołując w ten sposób protest dziecka.

Czytamy również: Jak przetrwać kryzysowe okresy dzieciństwa i dojrzewania oraz wzbudzić zaufanie i niezależność dziecka. Wskazówki dla rodziców

2. Duża liczba wymagań i ograniczeń

Ograniczenia i zakazy przynoszą maksymalne korzyści tylko z umiarem. Kiedy wszystko jest zawsze zabronione dziecku, zaczyna się buntować.Jeśli bardzo często dziecko słyszy „NIE”, powoduje to protest i nieposłuszeństwo. W przypadku eksperymentu możesz obliczyć liczbę wypowiadanego słowa „nie” na godzinę lub cały dzień. Jeśli wskaźniki są poza skalą, sensowne jest rozszerzenie ograniczeń tylko na te działania dziecka, które mogą być dla niego potencjalnie niebezpieczne: zabawa na drodze, rozpieszczanie lekami lub urządzeniami elektrycznymi. Ale nie powinieneś ciągle zabraniać dziecku głośnego grania, biegania, a nawet rzucania zabawkami.

Czytamy również:Jak powiedzieć dziecku „NIE”

3. Brak sekwencji rodzicielskiej

Kiedy rodzice patrzą palcami na drobne figle dzieci, dzieci uważają ich zachowanie za normalne. Ale jeśli nagle poczujesz ból głowy, na przykład jakieś problemy i problemy w pracy, był to ciężki dzień, stresujące sytuacje, twój nastrój zniknął - rodzice karzą dziecko za zachowanie, które zawsze uważano za „normalne”. Wtedy dziecko jest zagubione, dochodzi do konfliktu, wynikającego z niezrozumienia przyczyny kary. Przy regularnym powtarzaniu się takich sytuacji konflikt wewnętrzny zaczyna przejawiać się w nieposłuszeństwie.

4. Dopuszczalność

W tym przypadku wszystkie ograniczenia i zakazy zostały zniesione, a dziecko jest całkowicie wolne w swoich działaniach i słowach. Rodzice są szczęśliwi, ponieważ wszystko jest dozwolone dziecku, każda zachcianka jest zaspokojona, a dziecko oznacza „szczęśliwe dzieciństwo”. Ale taka idylla trwa do pewnego momentu, kiedy staje się jasne, że dziecko jest niekontrolowane. Wtedy wszelkie próby zaszczepienia w nim norm prawidłowego i pełnego szacunku podejścia sprowadzają się do jego nieposłuszeństwa, ponieważ dziecko jest już zepsute.

Czytamy również: Zepsute dziecko: jak zrozumieć, że dziecko jest zepsute i jak go wychować

5. Niespójność słów i czynów

Na poziomie podświadomości dzieci zawsze powtarzają zachowanie swoich rodziców, których cechy mogą być głównym powodem nieposłuszeństwa dzieci, ponieważ jest to ukryte właśnie w zachowaniu rodziców. Uderzającym przykładem jest niespełnienie obietnic, w szczególności kar, co skutkuje ignorowaniem rodzicielskich słów z powodu niepoważnego stosunku do nich. Lub możesz obiecać nagrodzić dziecko czymś za dobre zachowanie, ale nie dotrzymuj obietnic. Po co więc słuchać, bo nadal oszukujesz.

6. Różne wymagania członków rodziny

Kiedy jedno z rodziców stawia wysokie wymagania wobec dziecka, a drugie powoli lituje się i psuje je, jedno z nich traci autorytet w oczach dzieci, co wyraża się w braku posłuszeństwa. Taki konflikt jest typowy między rodzicami (mamą i tatą: na przykład tata stawia dziecko bardziej surowe wymagania, a mama potajemnie żałuje i sympatyzuje z dzieckiem, rozpieszcza go. Tata w takich przypadkach, przynajmniej ze względu na widoczność, może słuchać i szanować, ale nie musisz słuchać mamy. Lub odwrotnie, musisz być posłuszny swojej matce, ona zawsze będzie ją chronić, ale nie jej ojciec. W każdym razie współczująca matka będzie wstawiać się za tym tyranem.) I dziadkowie, dla których to drugie jest naturalne, aby rozpieszczać ukochane wnuki, a następnie cierpią rodzice.

Czytamy również: dziadkowie w wychowaniu dzieci

7. Brak szacunku dla dziecka

W tym przypadku nieposłuszeństwo jest raczej protestem przeciwko niesprawiedliwości i brakowi szacunku. Jeśli rodzice nie chcą słuchać i słyszeć swojego dziecka, a także ich pełnej pewności, że dziecko nie powinno mieć własnej opinii, ze strony dzieci rodzi się protest. Ważne jest, aby pamiętać, że dziecko jest osobą i zawsze ma opinię na temat wszystkiego na świecie, nawet najbardziej nieistotnego. W takim przypadku należy przynajmniej zwrócić na to uwagę.

8. Częste konflikty rodzinne, rozwód

Wielu rodziców, szukając swojej postawy i rozwiązując różne problemy, zapomina poświęcić dziecku wystarczającą uwagę.Z reguły zmiana na dziecko następuje z powodu jego trądu i psikusów tylko w celu ukarania, po czym dziecko ponownie odchodzi na dalszy plan. Z biegiem czasu wszystko to prowadzi do nieposłuszeństwa dzieci, jako sposobu na zwrócenie uwagi.

Jeśli chodzi o rozwód, dla każdego dziecka jest to duży stres. Dochodzi do wniosku, że teraz komunikacja z rodzicami odbywa się osobno. Następnie dziecko zaczyna ćwiczyć wyzywające zachowanie, ponieważ kiedy coś robi, rodzice mogą przez jakiś czas łączyć wysiłki edukacyjne, właśnie tego potrzebuje.

Czytamy również:7 przykładów tego, jak rodzice zachęcają dzieci do niewłaściwego postępowania

Konsultacja wideo: Co zrobić, gdy dziecko nie jest posłuszne

Odpowiedzi na pytania nauczyciela udziela nauczycielka szkoły „Woroneż Waldorf” „Tęcza”, nauczycielka 7 klasy Anastasia Vladimirovna Eliseeva.

Jak słuchać posłuszeństwa

Niezależnie od przyczyny nieposłuszeństwa w dzieciństwie ważne jest, aby z tym walczyć. Mianowicie:

1. Powiązać wysokość kary i pochwały: dziecko musi zostać ukarane za poważne przewinienie, ale także nie zapominaj o pochwałach.
2. Zobacz, jak wyrażasz swój zakaz i jak reagujesz na niewłaściwe zachowanie dziecka. Krzyki i kategoryzację należy zastąpić spokojnym tonem. Jednocześnie nie należy się wstydzić własnych uczuć, mówiąc szczerze dziecku, co dokładnie i do jakiego stopnia jest denerwujące. „Synu, jestem taki zły na twoje zachowanie” - wierz mi, dziecko zachowuje się w zupełnie inny sposób.
3. Użyj alternatywnych sposobów, aby zwrócić uwagę dzieci na twoje słowa. Kiedy dziecko jest czymś bardzo pasjonowane, może być trudno przekonać go do przejścia na coś innego. Alternatywnie możesz zwrócić się do niego szeptem (użyj także wyrazu twarzy i gestów). Dziecko natychmiast zauważy zmianę głośności mowy i zacznie słuchać - co się stało.
4. Nie wyrażaj swoich żądań wiele razy, ponieważ dziecko przyzwyczai się do powtarzania powtórzeń, a reakcja z jego strony rozpocznie się dopiero po powtórzeniu, po czym nastąpi kara. Aby tego uniknąć, zaleca się opracowanie pewnego algorytmu działań:pierwsze ostrzeżenie powinno mieć na celu zachęcenie dziecka do zaprzestania działań bez kary; po drugie, jeśli zignoruje uwagę, kara powinna nastąpić; po ukaraniu ważne jest wyjaśnienie dziecku przyczyny, dla której został ukarany. Jeśli będziesz ściśle przestrzegać tego algorytmu, podświadomy umysł dziecka zacznie reagować na pierwszą uwagę.
5. Podczas komunikowania się z dzieckiem należy zrezygnować z użycia cząsteczki „NIE”: Często w odpowiedzi na twoje prośby:„Nie biegaj”, „nie skacz”, „nie krzycz” dziecko robi odwrotnie. Nie myślcie i nie przejmujcie się tym, co wasze dziecko robi wam na przekór, po prostu ludzka psychika, a zwłaszcza psychika dziecka, jest ułożona w taki sposób, że frazy o negatywnym kolorze semantycznym są pomijane podczas percepcji. Z tego powodu wskazane jest zastąpienie ujemnej cząstki alternatywnymi zwrotami.
6. Kiedy dziecko protestuje w formie histerii, spróbuj się uspokoić i nie zwracaj na to uwagi. Kiedy dziecko się uspokoi, powinieneś raz jeszcze wyjaśnić swoją prośbę lub wymagania, używając spokojnego tonu. Świetną opcją jest rozpraszający manewr, gdy uwaga dzieci zamienia się w bardziej rozrywkowy biznes lub temat. Na przykład dziecko wyraża pragnienie samodzielnego posiłku, ale wszystkie jego próby zawodzą, ponieważ większość jedzenia leży na podłodze. Kiedy dorośli próbują nakarmić dziecko, zaczynają się protesty, napady złości i nieposłuszeństwo. Następnie możesz zwrócić uwagę dzieci na lalkę, którą dziecko musi karmić. Z pewnością spodoba mu się takie przedsięwzięcie. I w tym momencie staje się możliwe karmienie dziecka.
7. Zawsze należy zachować spójność w słowach, działaniach, wymaganiach i działaniach. W przypadku najmniejszych rozbieżności dziecko przestanie być posłuszne, ale może nie wydawać się krzywdy, jak się może wydawać, ale przyczyną nieposłuszeństwa będzie jego zamieszanie.Aby osiągnąć jak najbardziej pozytywny wynik, wszyscy członkowie rodziny muszą uzgodnić sekwencję.
8. Daj dziecku wystarczającą uwagę, mimo że jest zajęty i ma problemy. W tym przypadku nie mówimy o ilości czasu spędzonego razem. Jego jakość jest ważna. Nawet pół godziny ciekawego czasu z dzieckiem nie da się porównać z całym dniem bezproduktywnej komunikacji.
9. Bądźcie życzliwi dorastaniu w dzieciństwie. To okres dorastania jest najczęściej przyczyną nieposłuszeństwa. Często dorastający nastolatek, pod wpływem przyjaciół, pokazuje swój „chłód”. W ten sposób dziecko próbuje wyrazić siebie i udowodnić swoją niezależność. Ważne jest, aby wybrać właściwe podejście do dziecka bez utraty autorytetu i zaufania w jego oczach.
10. W przypadku utraty zaufania i szacunku dzieci należy spróbować je zwrócić. Nie ma potrzeby wnikania w duszę dziecka, wystarczy okazać zainteresowanie jego życiem. Może się okazać, że muzyka, której słucha, nie jest tak straszna, jak się wydaje, ale współczesna literatura może mieć również głębokie znaczenie filozoficzne. W procesie komunikacji stanie się jasne, że istnieje wiele tematów do rozmowy, w których zbieżne są gusta i opinie.

Konsultacja Yana Kataeva (specjalistka w stosunkach rodzinnych po urodzeniu dzieci): co zrobić, jeśli dziecko nie jest posłuszne - 5 wskazówek dla rodziców. Wzmocnij komunikację z dzieckiem

Jak przywrócić kontakt z dzieckiem

Kontynuując temat zbliżenia rodziców z dzieckiem, należy podkreślić kilka ważnych punktów, dzięki którym możliwy jest wzajemny duchowy i emocjonalny kontakt z dzieckiem:

1. Relacje poufne odgrywają ważną rolę w posłuszeństwie dzieci, w wyniku czego dziecko rozumie, że rodzice lepiej radzą sobie z problemami. Zaletą takiego związku w przeciwieństwie do bezwarunkowego poddania się jest zdolność dziecka do zadawania pytań bez obawy o gniewnych rodziców. Rodzice z kolei powinni zadawać pytania przeciwne, wyjaśniając, że problem można rozwiązać na kilka sposobów:„Jak myślisz, co najlepiej zrobić? Czy mogę liczyć na Twoją pomoc? Czy mogę cię o to poprosić?
2. Jeśli chcesz zapytać swoje dziecko o ważną prośbę, nie zapomnij o fizycznym kontakcie z nim: możesz go przytulić, pocałować, pogłaskać. Byłoby lepiej niż powtarzać mu przez pokój jego prośbę. Dotykając dziecko uświadamia sobie wzajemny interes w spełnieniu prośby. W ten sposób można powiedzieć: „Jesteśmy razem, a to ważne. To, co wam powiem, nie zerwie naszego kontaktu. Mam nadzieję tylko to wzmocnić. Najważniejsze są relacje, a nie pragnienie każdego z nas. ”
3. Równie ważne jest zachowanie poufnego kontaktu wzrokowego z dzieckiem. W obecności ostrych ruchów i surowego spojrzenia dziecko zaczyna bronić się w podświadomości, postrzegając każdą prośbę jako zagrożenie i chęć wywarcia na niego presji psychicznej, a prośbę o spełnienie czegoś jako ultimatum.
4. Jeśli chcesz, aby dziecko stale i posłusznie spełniało twoje żądania, niezwykle ważne jest, aby podziękować mu za kolejne wykonane zadanie lub świadczoną usługę. Słowa wdzięczności wzmocnią wiarę dziecka w to, że go kocha i od niego zależy poprawa relacji. Moralne, psychologiczne wsparcie jest doceniane przez dzieci znacznie wyżej niż słodycze. W ten sposób powstaje zachęta do pracy. Czytamy również: jak nauczyć dziecko pracy
5. Dziecko musi zrozumieć, że w szczególnie pilnych przypadkach, gdy istnieje zagrożenie dla bezpieczeństwa rodziny, wszyscy jego członkowie muszą posłusznie słuchać starszego. Aby to zrobić, dziecko powinno być świadome możliwych problemów. Powinien delikatnie wyjaśnić, że ścisłe przestrzeganie zasad stanowi podstawę ratowania życia i zdrowia ludzi. W takim przypadku możemy wspomnieć o możliwości negocjacji z rodzicami. Nie będzie zbędne, jeśli dziecko będzie przekonane o gotowości rodziców do posłuszeństwa w szczególnych przypadkach.

Sytuacje

Każda teoria powinna zawsze być poparta praktyką.W tym przypadku, dla jasności i pewnego rodzaju „praktycznego przewodnika” dla rodziców, warto rozważyć i przeanalizować następujące sytuacje:

Sytuacja 1. Jaki wiek jest najbardziej charakterystyczny dla nieposłuszeństwa w dzieciństwie? Kiedy oczekiwany jest tak zwany punkt odniesienia? Czy nieposłuszeństwo jest typowe dla jednorocznego dziecka?

W tym przypadku wszystko jest czysto indywidualne, a „punkty odniesienia” dla wszystkich mogą rozpocząć się w różnych przedziałach wiekowych. Dzieci mogą rzucać napady złości nawet w wieku 2 lat lub w wieku 5 lat mogą nie wiedzieć, że istnieje taki sposób na osiągnięcie celu. Duży wpływ ma środowisko i ludzie, z którymi dziecko jest otoczone. Może zacząć naśladować bohatera kreskówek lub rówieśnika, który rozkazuje rodzicom napady złości, po czym sam zacznie eksperymentować. W tej sytuacji główną zasadą jest brak pobłażania kaprysom. W przeciwnym razie takie zachowanie stanie się nawykiem u dziecka.

Inną rzeczą jest, gdy nieposłuszeństwo przejawia się w ważności wymagań dziecka. Na przykład wyraża chęć samodzielnego ubierania się, zakładania butów lub jedzenia. W wyniku braku pozwolenia dziecko zaczyna histerię. I w tym ma rację. Ale jeśli napad złości już się rozpoczął, to ma rację, czy nie - wciąż wykazując stanowczość, będzie musiał pogodzić się z faktem, że nic nie da się osiągnąć za pomocą płaczu i łez. I wyciągacie wnioski na przyszłość i nie prowokujecie więcej takich sytuacji.

Sytuacja 2. Nieposłuszeństwo i problemy z zachowaniem mogą również wystąpić u dzieci w wieku 2 lat. Dlaczego w tym wieku jest nieposłuszeństwo? Dlaczego dziecko nie odpowiada na prośby dorosłych? A co robić w takich przypadkach?

Według ekspertów w wieku 2 lat osobowość zaczyna się u dzieci formować, a w wieku 3 lat jest już prawie w pełni ukształtowana. Z tego powodu, w tym wieku, jak wspomniano powyżej, nie należy oddawać się dziecinnym kaprysom, w przeciwnym razie będzie za późno.

Jeśli mówimy o zasadach zachowania rodzicielskiego w przypadku napadów złości u dziecka, najważniejsze jest spokój. Jednym ze spokojnych sposobów rozwiązania tej sytuacji jest zwrócenie uwagi dzieci na coś bardziej interesującego. W przypadku braku wyników histeryczne zachowanie dziecka należy zignorować. Najważniejsze jest, aby zachować spokój, nie frustrować się manifestacją nerwów i nie „wpadać na niego” w panice. Wzór twojego zachowania powinien wyglądać mniej więcej tak: kiedy wywoła skandal - stoimy wytrwale, nie reagujemy, za drugim razem - będzie znacznie mniej łez i krzyków, a za trzecim razem może nie być wcale.Czytamy również: jak radzić sobie z histerią z dzieciństwa: porady psychologa.

Warto również wziąć pod uwagę, że to samo dziecko może zachowywać się inaczej z różnymi opiekunami. Chodzi o prawidłową prezentację i komunikację z dzieckiem. Być może zauważyłeś to również w swojej rodzinie - dziecko nie jest posłuszne matce, a pępek jest niejawny.

Sytuacja 3. Najczęściej szczyt nieposłuszeństwa występuje za 2-4 lata i przejawia się w częstych, a nawet regularnych napadach złości. Co zrobić, jeśli dziecko w wieku 2-4 lat nie jest posłuszne?

Ten okres wieku u dzieci jest wyznaczony przez test rodziców na siłę i „zbadanie” granic tego, co jest dozwolone. Szczególnie ważne jest, aby uzbroić się w cierpliwość. Opuszczenie tego okresu edukacji oznacza skazanie się na wielkie problemy w przyszłości związane z charakterem, posłuszeństwem i relacjami w rodzinie.

Dlatego ponownie przeczytaj zalecenia podane w poprzednich akapitach i działaj. Nie możesz doradzić niczego nowego tutaj.

Możesz także ćwiczyć emocjonalne rozmowy z dzieckiem, które w tym wieku staje się dość inteligentne i wyrozumiałe. Porozmawiaj ze swoim dzieckiem, stań się dla niego autorytetem, a nie tylko rodzicem.

Sytuacja 4. W wieku 6-7 lat dziecko już zna wartość swoich działań, rozróżniając dobre i złe zachowanie, jak możesz się zachować, a jak nie. Jednak nawet w tym wieku niektóre dzieci wykazują nieposłuszeństwo, jedynie celowo „złe”. Jakie będą zalecenia dla tego wieku?

7 lat jest rodzajem kamienia milowego, jednym z punktów zwrotnych w życiu dziecka, gdy zaczyna ono przemyśleć i zmienić swoje poglądy na życie. Wynika to z początku okresu szkolnego, kiedy zaczynają się pewne obciążenia i wymagania. W takiej sytuacji pochwała jest najlepszą taktyką rodzicielską. Ponadto ciepłe słowa należy wypowiadać nawet w odniesieniu do nieistotnych chwil. Pochwała będzie silną zachętą, o którą dziecko będzie się starało.

Sytuacja 5. Niegrzeczne dziecko doskonale zdaje sobie sprawę z reakcji wszystkich jego członków na niewłaściwe postępowanie. Często możesz spotkać się z brakiem zrozumienia między nimi, gdy jedno z rodziców skarci się i karze, a drugie żałuje lub znosi karę. Jak budować właściwe wychowanie rodzinne? Jak osiągnąć jednomyślne rozwiązanie konfliktu?

Najważniejsze, że wszyscy członkowie rodziny powinni zrozumieć, że dziecko podsumowuje wszystkie różnice, które powstają na ich korzyść. Ważne jest, aby unikać takich sytuacji, ponieważ istnieje wysokie prawdopodobieństwo utraty autorytetu. Wiedza dziecka na temat reakcji wszystkich członków rodziny pozwala im manipulować nimi. Bardzo często rozpieszczone dzieci dorastają w takich rodzinach, które następnie stają się niekontrolowane.

Podczas nieobecności dziecka zaleca się zorganizowanie rady rodzinnej, w której należy szczegółowo omówić obecną sytuację. Ważne jest, aby dojść do wspólnego mianownika w kwestii wychowania dziecka. Konieczne jest również wzięcie pod uwagę niektórych sztuczek, na które uciekają się dzieci: mogą poprosić o pozwolenie jednej osoby dorosłej, ale nie uzyskać zgody. Potem natychmiast przechodzą do innego - a on pozwala. Rezultatem jest nieposłuszeństwo i brak szacunku dla mamy dzisiaj, co może skutkować tym samym dla taty jutro.

Czytamy również: Przyjazna rodzina zmieni górę, czyli jak przezwyciężyć nieporozumienia w wychowywaniu dziecka -https://imammy.htgetrid.com/pl/psihologiya-detey/druzhnaya-semya-goru-svernet-ili-kak-preodolet-raznoglasiya-v-vospitanii-rebenka.html

Musisz zrozumieć, że nie ma drobiazgów w kwestii wychowania dziecka. Nauczyciele w przedszkolu lub szkole podstawowej również dyskutują o sobie dla małych rzeczy, poczynając od tego, jak zmienić ubrania dla dzieci, jak postawić stół i krzesła na lekcji, w której umywalki chłopcy myją ręce, oraz w których dziewczęta i inne pytania wydają się nieistotne dla edukacji . Jest to jednak konieczne, aby dzieci nie powiedziały później, że nie siedzimy z Marią Iwanowną lub że nie stoimy z Natalią Pietrowną. Nie ma potrzeby dawania dzieciom powodów do wątpliwości co do poprawności naszych wymagań, ponieważ wszystko zaczyna się od drobiazgów. Po pierwsze, dziecko po prostu nie rozumie, dlaczego jeden mówi, rób to, a drugi - w pewnym sensie. Powstają pytania, potem protest, a po banalnej manipulacji i odmowie posłuszeństwa w pierwszej niepewnej sytuacji.

Pamiętaj, aby zwracać uwagę na sztuczki i manipulacje dzieci przez dorosłych. Na przykład, gdy dziecko próbuje zrobić sobie przerwę na spacer z matką i otrzymuje odpowiedź: „Najpierw odrób pracę domową, a potem idź na spacer”, a następnie idzie do ojca z tą samą prośbą i otrzymuje pozwolenie. Dziś, używając pochopnego pozwolenia ojca, okazuje nieposłuszeństwo i brak szacunku dla opinii matki, jutro zrobi to również przeciwko ojcu, a pojutrze w ogóle nie poprosi rodziców. Przestań manipulować i prowokować konflikty w rodzinie. Zgadzam się między sobą, że w przypadku jakichkolwiek wniosków oboje są najpierw zainteresowani opinią drugiego rodzica, możesz po prostu zapytać dziecko: „A co powiedział tata (/ mama) (/ a)?”, a następnie odpowiedz. Jeśli w opiniach występują nieporozumienia, przedyskutuj je między sobą, ale jest to konieczne, aby dziecko nie słyszało. Zasadniczo staraj się nie wyjaśniać relacji z dzieckiem, bez względu na problem, którego dotyczy spór.

Sytuacja 6. Wszystkie matki, bez wyjątku, znają sytuację, gdy odwiedzając razem sklep, dziecko prosi o zakup innej zabawki lub słodyczy. Jednak ciągłe zadowolenie swojego ukochanego dziecka zakupami nie jest możliwe. A potem, odmawiając zakupu wymaganej rzeczy, dziecko wpada w furię i w histerii spada na podłogę w sklepie. Jak się zachować w takiej sytuacji?

Nic nie można zrobić, dzieci zawsze czegoś chcą. Chcą tego samego zająca co Masza lub tej samej maszyny co Igora - to normalne. Zgadzam się, a my w żadnym wypadku nie jesteśmy wszyscy i nie zawsze zgadzamy się zrozumieć, że nie powinieneś kupować nowej torby, ponieważ w domu są już 33 torby w normalnym stanie. Czego chcesz od dziecka? Upadł więc na podłogę, szlochając i krzycząc, jeżdżąc po sklepie - zupełnie normalna sytuacja, naturalnie, powiedziałbym. A jeśli kupisz wszystko, o co teraz prosi dziecko - jutro zrobi to samo i dostanie to, czego chce ponownie. Dlaczego nie? Kiedy to się stało!

Pragnienie dziecka na słodycze lub nową zabawkę jest całkiem naturalne: nie ma go lub jeszcze nie próbował. Nie możesz go za to winić. Najlepszym wyjściem z tej sytuacji jest poważna i spokojna rozmowa z dzieckiem przed wizytą w sklepie, w której ważne jest, aby wyjaśnił powód niemożności zakupu, ale nie seplenienie, powiedz jak w przypadku osoby dorosłej: „Nie ma pieniędzy, nadal trzeba zarabiać. I już kupiłeś zabawkę w tym miesiącu ”- i tak dalej, spokojnie i pewnie. Jeśli rozmowa nie przyniosła pożądanych rezultatów, a dziecko nadal wściekło się w sklepie, podnieś ją i zanieś do domu spokojnie, bez krzyku i klapsów. Nie zwracajcie uwagi na przechodniów, wierzcie mi, widzą to dość często, nie zaskoczy ich w żaden sposób.

Sytuacja 7. Żądania, przekonania, argumenty i argumenty nie mają pożądanego wpływu na dziecko - dziecko nie jest posłuszne. Jaki jest powód tego zachowania? Jakie błędy popełniają rodzice?

Istnieją trzy najważniejsze, najczęstsze i najbardziej zgubne błędy rodziców:

1. Do towarzystwa z dzieckiem.Tak, oczywiście, każde dziecko jest osobą, ale musisz zrozumieć granice tego, co jest dozwolone, musisz być świadomy tego, do czego to doprowadzi później.
2. Omówienie różnych aspektów i zachowania dziecka.Jeśli dyskutujesz, to są nieporozumienia - dziecko nawet nie powinno ich podejrzewać!
3. Krzycz na dziecko. Wrzask jest nie tylko głupim, brzydkim, złym wzorem do naśladowania, ale jest również nieskuteczny.

Nieposłuszeństwo i kara

W sprawach kar za wykroczenia ważne jest, aby wziąć pod uwagę dwie zasady:

1. Konieczne jest wyjaśnienie ich działań, ich przyczyn, a także przemyślenie myśli dziecka, które powinno poczuć sprawiedliwość kary. W podobnych sytuacjach nie możesz działać na dwa sposoby, opierając się wyłącznie na nastroju lub innych czynnikach (na przykład dzisiaj jesteś w dobrym humorze i nie zwracałeś uwagi na niewłaściwe zachowanie dziecka, a jutro zostałeś ukarany za to samo niewłaściwe zachowanie).
2. W poważnych sytuacjach dziecko musi wyraźnie zrozumieć ważność działań rodziców. Jeśli dziecko nie jest posłuszne - kara jest całkowicie naturalnym rezultatem. Będzie dokładnie tak, jak powiedzieli rodzice (najlepiej spokojnym tonem).

Jeśli dziecko nie jest posłuszne, kara dla niego powinna być naturalna. Właśnie to jest ważne, aby uczyć miękiszu - zrozumienie naturalności i nieuchronności kary. Życie samo w sobie pokazuje tego przykłady. Idąc na czerwone światło, możesz wpaść w wypadek. Bez czapki możesz przeziębić się. Rozkoszując się filiżanką herbaty, możesz rozlać się na siebie i tak dalej.

Przed ukaraniem dziecka należy wyjaśnić, na czym polega jego rozpieszczanie. Powinieneś mówić spokojnym, pewnym siebie tonem, a nie znosić sprzeciwu.
Prawidłowa edukacja i kształtowanie charakteru dziecka jest możliwe z zastrzeżeniem następujących zasad:

• Głównym celem kary jest pozbawienie dziecka znaczącej dla niego przyjemności;
• Ograniczenie należy wdrożyć natychmiast, a nie odłożyć na później. U dzieci poczucie czasu rozwija się inaczej, a kara, wykonywana po pewnym czasie, może wywołać u dziecka dezorientację, w wyniku której zniewaga może się pojawić;
• Słowo „nie” powinno być kategoryczne i stanowcze, nie może znosić kompromisów, przekonań i dyskusji, nie musi negocjować z dzieckiem i anulować jego decyzji. Jeśli od czasu do czasu ulegniesz perswazji, możesz stać się przedmiotem manipulacji.Dlatego zastanów się przed podjęciem decyzji, aby nie żałować tego, co zostało powiedziane i nie zmieniać swoich decyzji w drodze. Dzieci od razu rozumieją, że można negocjować z tobą, a wtedy sam nie zauważysz, jak twoje dziecko zaczyna ustalać ramy zachowań, a nie ty.
• Niezależnie od niewłaściwego postępowania, nie podnoś ręki do dziecka. W ten sposób można wywołać agresję i kompleksy;
• Powinieneś porzucić stałą zewnętrzną kontrolę nad dzieckiem. Jest to obarczone brakiem niezależności dzieci, zdecydowaniem, odpowiedzialnością, takie dzieci łatwo ulegają opiniom innych i nie mogą podejmować poważnych decyzji. Wszystko to rozwija się następnie w dorosłość (wśród osób uzależnionych od narkotyków większość to właśnie tacy ludzie, którzy łatwo ulegają wpływom innych ludzi).

Dziecko nie powinno być karane w następujących przypadkach:

• podczas jedzenia;
• w okresie choroby;
• po lub przed snem;
• kiedy dziecko ma wielką pasję do samodzielnej zabawy;
• kiedy dziecko chciało cię zadowolić lub pomóc, ale przypadkowo coś zrujnowało;
• KATEGORALNIE nie jest konieczne karanie dziecka nieznajomymi.

Bądźcie logiczni, konsekwentni w swoim zachowaniu podczas karania dziecka, nie powinno się to zmieniać w zależności od nastroju. Dziecko musi wyraźnie zrozumieć, czy popełni to przestępstwo - zostanie ukarane. Jeśli masz dzisiaj złe zachowanie z jego rąk, ponieważ jesteś w dobrym humorze i nie chcesz go zepsuć, przygotuj się na to, że zrobi to ponownie jutro. Ale jeśli tym razem go ukarzesz, albo nie zrozumie, co się stało, dlaczego to robisz, albo wyciągnie błędne wnioski. Dlatego dzieci często nie przyznają się do tego, co zrobiły, czekając na okazję, kiedy będziesz w dobrym nastroju, aby uniknąć kary. Nie ucz dzieci okłamywania cię.

Czytamy materiały na temat kar:

Karać lub nie karać dziecka za przypadkowe przewinienie – https://imammy.htgetrid.com/pl/psihologiya-detey/nakazyivat-ili-net-rebenka-za-sluchaynyie-prostupki.html

8 lojalnych sposobów karania dzieci. Jak ukarać dziecko za nieposłuszeństwo – https://imammy.htgetrid.com/pl/psihologiya-detey/8-loyalnyih-sposobov-nakazaniya-detey-kak-pravilno-nakazyivat-detey-za-neposlushanie.html

Pobić lub nie pokonać dziecka - konsekwencje fizycznej kary dla dzieci – https://imammy.htgetrid.com/pl/psihologiya-detey/bit-ili-ne-bit-rebenka-posledstviya-fizicheskogo-nakazaniya-detey.html

Dlaczego nie możesz dać klapsa dziecku - 6 powodów – https://imammy.htgetrid.com/pl/psihologiya-detey/pochemu-nelzya-shlepat-rebenka-6-prichin.html

Dziecinna zachcianka lub egoizm: czym różni się jedna od drugiej? – https://imammy.htgetrid.com/pl/psihologiya-detey/detskiy-kapriz-ili-egoizm-chem-odno-otlichaetsya-ot-drugogo.html

Wideo: Jak karać dzieci za nieposłuszeństwo

8 błędów w edukacji

Często przyczyną nieposłuszeństwa dziecka są pewne błędy rodzicielskie:

1. Brak kontaktu wzrokowego. Kiedy dziecko jest pasjonatem (grając w gry lub oglądając bajki), jego uwaga jest trudna do zmiany. Jednak patrzenie w oczy dziecka i wyrażanie prośby może zdziałać cuda.
2. Ustawiasz trudne zadania dla dziecka. Nie należy prosić dziecka o wykonanie kilku zadań jednocześnie. W ten sposób będzie tylko zdezorientowany, a na koniec nic nie zrobi. Wskazane jest podzielenie zapytania na proste i małe kroki.
3. Wyraźnie wyrażasz swoje myśli.Widząc, że dziecko oddaje się (rzucanie zabawkami), nie pytaj go, jak długo będzie rzucał swoimi zabawkami! Dzieciak wszystko zrozumie dosłownie, więc lepiej powiedzieć na przykład: „Przestań rzucać zabawkami!”
4. Dużo mówisz. Wszystkie wymagania powinny być zwięzłe przy użyciu prostych i krótkich zdań. Jeśli dziecko oddaje się, musisz powiedzieć „Tego nie da się zrobić!”, A następnie spróbuj odwrócić jego uwagę.
5. Nie podnoś głosu. Krzyk tylko pogorszy sytuację. Dziecko będzie nadal potajemnie skakać z obawy przed krzyczeniem. Bądź konsekwentny w swoich decyzjach i zachowuj się spokojnie!
6. Czekasz na szybką reakcję. Dzieci w wieku poniżej 6 lat potrzebują czasu na realizację (w celu wysłuchania i spełnienia prośby) i wykonanie zadania.
7. Powtarzasz wiele razy jak papuga. Dziecko musi samodzielnie nabyć pewne umiejętności. A ciągłe powtarzanie tego, co musi zrobić, zmieni go w osobę bez inicjatywy. Dzieci mają dobrze rozwiniętą pamięć wzrokową, więc różne zdjęcia przypominające bardzo pomogą!
8. Jednoczesne żądanie i odmowa. Nie używaj cząsteczki „nie”.Prośby z przedrostkiem „nie” wpływają na dziecko wręcz przeciwnie, ponieważ „nie” postrzeganie dziecka nie trafia. Najlepiej zastąpić go alternatywnymi zwrotami. Na przykład: „Nie idź do kałuży” na temat alternatywnych opcji, na przykład: „Chodźmy po tej kałuży na trawie!”

Czytamy również: 10 powodów złego zachowania dziecka

Historie

Osobowość dziecka, a także stopień jego posłuszeństwa, zależy od stylu edukacji praktykowanego w rodzinie:

1. Autorytarny (aktywne tłumienie woli dziecka). Polega ona na tłumieniu woli dziecka, gdy dziecko robi i myśli tylko zgodnie z życzeniem rodziców. Dziecko jest dosłownie „przeszkolone”
2. Demokratyczny. Zakłada, że ​​dziecko ma prawo głosu, a także jego udział w różnych czynnościach związanych z rodziną. chociaż niektóre rzeczy nie są omawiane, ponieważ nie wchodzą one w zakres odpowiedzialności dziecka, głównym formatem komunikacji między rodzicem a dzieckiem nie są zamówienia, lecz spotkanie.
3. Mieszany. Charakteryzuje się metodą „marchewki i kija”. rodzice czasem dokręcają orzechy, a czasem poluzowują. Dzieci przystosowują się do tego, żyjąc beztrosko, od „biczowania” do „bicia”.Czytamy również:jak wychowywać dzieci: marchew lub kij?

Następujące historie są wynikiem niektórych z tych stylów rodzicielskich:

1. Zbyt mądry

7-letni Denis jest przeciętnym dzieckiem w rodzinie. Rodzice są zaniepokojeni brakiem jego reakcji na ich prośby. Podejrzewano problemy ze słuchem, ale wszystko okazało się normalne. Denis jest przyczyną przedwczesnego siedzenia wszystkich członków rodziny przy stole, pchlim targiem rano, a także zmarłych braci i sióstr do szkoły. Nawet mówiąc ściśle i głośno, może spokojnie sobie poradzić ze swoim. Władze nie działają na niego. Nigdy na jego twarzy nie było silnych emocji, ani strachu, ani radości. Rodzice zaczęli go podejrzewać o poważne zaburzenia wewnętrzne związane z problemami psychicznymi i neurologicznymi.

Według wyników ankiet okazało się, że Denis ma wystarczająco wysoką i żywą inteligencję. Z entuzjazmem popierał rozmowy, powiedział, że szachy to jego ulubiona gra, iz przyjemnością i rozsądnie powiedział, że czytał ostatnio. Rozmowa trwała ponad dwie godziny, podczas których Denis nie tylko nie był zmęczony, ale jego zainteresowanie wszystkim rosło. Nieposłuszeństwo było wynikiem wysokiej aktywności mózgu i koncentracji na rozwiązywaniu bardziej złożonych problemów wewnętrznie. Rodzice Denisowa byli zdenerwowani, ponieważ jedynym pragnieniem było „Aby słuchał i spełniał moje prośby z innymi dziećmi”.

Komentarz specjalisty: Dzieci o wysokiej inteligencji są po prostu znudzone obowiązkiem. Mogą spędzać godziny zastanawiając się nad trudnym zadaniem, na które rodzice nie zawsze są gotowi. Obiektywnie starają się zajmować „specjalną” pozycję, która denerwuje członków rodziny i jest sprzeczna z zasadą równości. Nie reagują na wzrost tonu, jeśli widzą, że sytuacja nie jest warta nerwów, a rodzice po prostu próbują „naciskać”.

2. Za mały

Lena jest 3-letnią dziewczynką, której rodzice podejrzewają, że ich córka nie myśli dobrze, ponieważ kiedy próbuje wyjaśnić, co i jak to zrobić, nic nie rozumie. Ale ona zawsze zna wyraźną sekwencję działań podczas ubierania się i rozbierania. Kiedy psycholog usłyszał długą wielostopniową instrukcję, wykrzyknęła: "Zatrzymać! Jak dziecko to wszystko pamięta? Nie rozumie, dlaczego jej to mówisz, jeśli po prostu musisz zrobić z nią wszystko, czego potrzebujesz. Krok po kroku!"

Komentarz specjalisty: Nie mogą słuchać dziecka, to znaczy nie spełniać wymagań, po prostu dlatego, że nie są w stanie zapamiętać i zrozumieć instrukcji. W wieku 6 lat lepiej pokazać, jak to robić, i musisz ćwiczyć z dzieckiem. Dzieci nie utworzyły jeszcze arbitralnej uwagi i pamięci werbalnej, ale pamiętają sekwencję operacji.

Apel do dziecka powinien odpowiadać jego poziomowi zrozumienia i pewności siebie. Nie krzycz przez pokój, może po prostu nie zrozumieć, że to on jest o coś proszony. Nie używaj zmiażdżenia „Dlaczego jeszcze tego nie zrobiłeś?”. Czy naprawdę sądzisz, że dziecko usiądzie na wysokim krześle i wyjaśni ci, dlaczego trudno jest mu zrozumieć i spełnić określone prośby?

3. Zbyt posłuszny

7-letnia Olya była zawsze podziwiana przez starych sąsiadów i znane kobiety, podziwiając jej posłuszeństwo i lakonizm. Ale rodzice martwią się, że nigdy nie jest jasne, co dziewczyna myśli i czego chce. Jeśli zapytasz ją o coś, zrobi to po cichu. Nigdy nie piszczy. Mama nigdy nie słyszała swojego głośnego, chichoczącego śmiechu, z wyjątkiem półtora roku ... Zaskakujące było to, że nawet niesprawiedliwość ze strony dorosłych nie wywoływała oporu, nieporozumienia. Sąsiad jest zazdrosny: „Cud, nie dziecko!”. A mama nie czuje się komfortowo: „Jakoś jest nieszczęśliwa, rośnie. To tak, jakbym wszystko z góry znosił ... ” Psycholog dziecięcy doszedł do wniosku, że istnieją powody do niepokoju, ale istnieją sposoby „ożywienia” dziecka.

Komentarz: Dziecko z depresyjnymi emocjami wymaga rehabilitacji. Trzeba mu przypomnieć, jak doświadczać tych emocji, jak się radować, złościć, zaskakiwać. Aby to zrobić, potrzebujesz:

• Aby dorośli nie wracali do domu, marszcząc brwi i spięci, jakby czekali na koniec świata. Jeśli dziecko nie widzi śmiechu dorosłych, jak się tego nauczyć? W końcu dziecko po prostu kopiuje pierwsze reakcje u dorosłych;
• Należy zachować lojalne podejście do hałasu dzieci. Dzieci nigdy nie myślą o złym, po prostu im się nie udaje. Jeśli członkowie rodziny całkowicie gasią uczucia dziecka, jak może oprzeć się grupie dorosłych?
• Nie powinno być tabu na temat wyrażania negatywnych emocji - gniewu, urazy, irytacji, płaczu ... W pewnych okolicznościach jest to absolutnie odpowiednie zachowanie. Istnieją nawet komiczne gry rozwijające negatywną ekspresję: dziecko jest ubrane w kostium negatywnej postaci, a w jego imieniu może zachowywać się swobodnie. Jeśli dołączysz, dziecko będzie całkowicie wolne od strachu przed karą. Istnieje również gra polegająca na zabawnym „wzywaniu imienia”: wszyscy uczestnicy rzucają piłkę w kółko, wymyślając niezwykłe nazwy dla tego, do którego leci piłka: „Jesteś kapustą! Jesteś kapeluszem! Jesteś cegłą! ” To gra zbliżenia psychicznego. Rzeczywiście, jeśli w obecności innej osoby możemy wykazać silne negatywne emocje, oznacza to, że nie jest ona dla nas obojętna.

Doświadczenie rodziców

Poniżej znajduje się doświadczenie rodziców i psychologów dziecięcych, co zrobić z matką, jeśli jej dziecko nie jest posłuszne:

Velta, syn 2 lata:

„Jeśli syn ignoruje moje zakazy, biorę go za rękę i kładę na krześle, gdzie dokładnie wyjaśniam przyczyny tego zakazu. Czasami coś psuje. Potem proszę go, by przeprosił za zepsuty przedmiot i żałował. Kiedy robi się bardzo głośno, używam tajemniczego głosu, który mówię, że „potrzebna jest cisza”. Jednocześnie kładę palec na jego ustach. A jeśli synek ucieknie, surowe dźwięki: „Czerwone światło!”

Nawiasem mówiąc, syn bardzo kocha pociągi, a jeśli nie chce czegoś robić, mówię, że kierowcy silników zawsze to robią. Działa bezbłędnie 🙂

Czytamy również: dlaczego dziecko rozbija zabawki

Maria, córka 4 lata:

„Kiedy córka nie chce gdzieś pójść, a ja mam czas, po prostu przestajemy. Wkrótce ma już dość stania i kontynuuje. A jeśli nie mam czasu, wyjaśniam, co opóźnia się z tym, że „nie mamy czasu, aby wrócić do domu na czas, więc nie będzie czasu na bajkę”. Jeśli jest to skrajny przypadek i jeśli już się zdenerwowałem, jestem także osobą, mogę płakać, przypominam wam kąt, w którym staliśmy kilka razy. Potem to tylko przypomnienie. ”

Elena, córka 3 lata

„Próbuję ponownie przemyśleć sytuację, to znaczy zadaję sobie pytanie:„ Czy w tej chwili naprawdę ważne jest to, czy właśnie to można osiągnąć od dziecka? ” Kiedy rozumiem, że wszystko relatywnie i wewnętrznie przestaje być zły. Córka natychmiast czuje, że nie ma się czemu oprzeć, że może swobodnie wybierać. I jakby magicznie, natychmiast postanowił zrobić to, o co prosił.

Jeśli widzę, że ona po prostu gra „Nie chcę”, gram również: „Chcesz się ubrać? Potem będzie śmieszna naga dziewczyna, a na ulicy naga bardzo niewygodna. ”

Kiedy sam nie jestem zrównoważony, łączę żądania i wymagania do minimum, ponieważ wtedy dziecko również jest nieokreślone. ”

Porada psychologów

Nie ignoruj ​​również zaleceń specjalistów / psychologów:

Alfiya Rachmanowa, psychoterapeuta, członek Stowarzyszenia Dance Motion Therapy, matka:

„Nieposłuszeństwo wobec dzieci jest całkiem normalne. Dziecko trenuje więc: wolę, wytrwałość, umiejętność obrony osobistych interesów. Ważne jest, aby bawić się z dziećmi! Pobudzanie wyobraźni i przeżywanie prawdziwych emocji jest bardzo przydatne dla dzieci. ”

Jewgienij Smoleński, psycholog dziecięcy i rodzinny, tata:

„Aby dziecko cię usłyszało, musisz z nim porozmawiać na tym samym poziomie (przysiad), spojrzeć w oczy, trzymać rękę. Pomagają również silne uściski i pocałunki - rzadkie dziecko nie reaguje na pieszczoty rodziców.

Jeśli dziecko z płaczem upadnie na ziemię - nie próbuj go napominać i odwoływać się do sumienia. Najlepiej dać szansę na tarzanie się. Zadaniem rodzica nie jest daleko, stać, milczeć i czekać. Po chwili, widząc, że ryk nie działa, dziecko powstanie, a ty będziesz miał okazję omówić z nim wszystko, co się wydarzyło. ”

Valentina Tyurina, psycholog edukacyjny w Scientist Cat Center:

„Musi istnieć wyraźne rozróżnienie między tym, co jest dozwolone, a co jest zabronione. Ponadto główne zakazy nie powinny ulec zmianie (co może i nie może być zabronione dziecku) Następnie wskaż, jakie będą konsekwencje nieposłuszeństwa i wypełnij to, co zostało powiedziane. Wprowadź system nagród za dobre zachowanie. Pomyśl także o przyczynach złego zachowania: czy ma on jakieś problemy (w przedszkolu, szkole, zdrowiu). ”

Anna Pugaczowa, psycholog dziecięcy, matka

„Sprawdź, czy w rodzinie jest jakaś niezgodność. Na przykład mama pozwala ci grać w piaskownicy, a tata zabrania. Mama mówi, że musisz przejść przez ulicę na zielone światło, a potem idzie na czerwono. W takich przypadkach dziecko nie rozumie, kogo słuchać, na czyją opinię polegać. ”

Czytamy również: Przyjazna rodzina zmieni górę, czyli jak przezwyciężyć nieporozumienia w wychowywaniu dziecka -https://imammy.htgetrid.com/pl/psihologiya-detey/druzhnaya-semya-goru-svernet-ili-kak-preodolet-raznoglasiya-v-vospitanii-rebenka.html

Jak komunikować się z niegrzecznym dzieckiem to historia jednej rodziny. Co powinni zrobić rodzice, gdy dziecko w wieku 1,5 roku ich nie przestrzega i czy jest coś do zrobienia? -https://imammy.htgetrid.com/pl/psihologiya-detey/kak-obshhatsya-s-neposlushnyim-rebyonkom-istoriya-odnoy-semi.html

Wideo: Co robić, gdy dziecko nie jest ci posłuszne

Często uważamy, że zachowanie jest dzieckiem. To znaczy: to on staje się nastrojowy, uparty, niekontrolowany. Chociaż w rzeczywistości zachowuje się w określony sposób. Na przykład nie zawsze nasłuchuje lub nie słucha natychmiast. Czasami nalega na siebie, a często w niewygodnym miejscu dla rodziców. Czasami krzyczy, gdy chce ciszy. Co robić, gdy dziecko nie jest ci posłuszne? A jaki jest tego powód?

Porada psychologa dla rodziców. Dlaczego dziecko nie jest posłuszne

Irina Kovaleva, psycholog rodzinny, trener motywacyjny z 20-letnim doświadczeniem, opowiada o tym, jak pokonać trudności w komunikowaniu się z dzieckiem.