Doświadczenie matki, która przeżyła poronienie

Wiele razy zastanawiałem się, dlaczego ja, dlaczego mam !!! !!! ??? Dlaczego miałam poronienie, ponieważ dla niego nie było żadnego powodu. Dlaczego, młoda i zdrowa, straciłam pierwsze dziecko? Teraz to nie ma znaczenia. Ponadto był dzieckiem tylko dla mnie. Dla lekarzy trudno jest nawet nazwać zarodek: zbyt krótko.

Byłem świadomy siebie przez kilka godzin podczas ciąży i przez kilka miesięcy dochodziłem do siebie po stracie. Od tego czasu minęły dwa lata, teraz mam zdrowe dziecko. I dopiero teraz postanowiłem podzielić się swoimi uczuciami z czytelnikami i powiedzieć mi, co pomogło mi nie oszaleć w tym strasznym czasie. Mam nadzieję, że moja historia pomoże przynajmniej jednej kobiecie w tej sytuacji. Pierwszą rzeczą, którą chcę doradzić tym, którzy przeżyli taką tragedię - nie żałujcie w sobie. Na początek powiedz to.

Po co o tym mówić?

Dzień po szpitalu spotkałem przyjaciółkę i powiedziałem jej wszystko, co się wydarzyło. Płakałam, a ona płakała ze mną. W psychologii istnieje termin „powstrzymywanie”, to znaczy słuchacz, jak pojemnik, bierze udział w emocjach narratora. Taka osoba jest konieczna w trudnym okresie. Nie wahaj się poświęcić mu czasu i przedstawić mu wszystko, co jest dla ciebie bolesne, ponieważ jesteś do tego blisko i bliski wsparcia.

Jeśli nikomu nie powiesz, co dzieje się w twoim życiu, nie będziesz w stanie uzyskać odpowiedzi na twoje pytania - w końcu ludzie nie będą wiedzieć o twoich problemach. Kiedy mówisz o utracie dziecka, ktoś, kogo znasz, może powiedzieć: „I ja to miałem, a potem urodziłem dwoje dzieci”. Nikt nie doradzi cudownego lekarza, który ostatecznie cię wyleczy. Poradzili dokładnie mojemu lekarzowi - parze, która nie mogła mieć dzieci w wieku 15 lat, dopóki się do niego nie zwróciła.

Jeśli wstydzisz się mówić o swoich problemach w prawdziwym życiu, możesz mówić anonimowo na forach, ale musisz porozmawiać, aby upewnić się: nie jesteś sam. Słynny Mark Zuckerberg przyznał w wywiadzie, że jego żona przez długi czas nie mogła rodzić i przeżyła kilka poronień, ale ostatecznie wszystko się udało. Mark wzywa, aby nie milczeć, aby nie być jedynymi z takim nieszczęściem i w odpowiedzi na swoje objawienia częściej słyszeć o szczęśliwych wynikach.

Komu powinienem powiedzieć?

Oczywiście są ludzie, którzy nie powinni wiedzieć o twoim nieszczęściu. Aby uzyskać wsparcie, musisz udać się do osoby, której ufasz.Uważam, że przede wszystkim ból z powodu nieudanego macierzyństwa powinien być dzielony z kobietą przez jej męża - w końcu to ich wspólny ból, jeden na dwoje. Nawet jeśli zamknie się na kilka dni, później nadal będziesz mówić i znaleźć dla siebie słowa wsparcia.

Dla wielu kobiet matka jest bliską osobą - zawsze będzie rozumiała i żałowała swojej córki. Niezależnie od tego, czy rozmawiać o nienarodzonym dziecku z przyjaciółmi czy kolegami, każda kobieta decyduje o sobie. Oczywiście, jeśli żołądek był już zauważalny, ale potem dziecko zniknęło - trudno jest ukryć się przed innymi, wszystko i tak będzie jasne. Ale jeśli tylko najbliżsi wiedzieli o ciąży, nie powinieneś o tym rozmawiać z innymi. Ktoś będzie współczuć, ale ktoś może napawać się nim.

Czasami łatwiej jest dzielić się problemami z nieznajomym. Kiedy wracałem ze szpitala do domu, taksówkarz chwalił się mną, że niedawno miał trzecie dziecko. I sam nie wiem dlaczego, odpowiedziałem: „A dziś straciłem moje pierwsze dziecko”. Nie bałem się powiedzieć takiemu człowiekowi najgłębszych rzeczy, ponieważ już go więcej nie zobaczymy. Okazało się, że taksówkarz miał trzecie dziecko, a jego żona miała pięć ciąż. Wówczas wkradła się nadzieja: może nie wszystko straciłem?

Powinienem iść do pracy?

Terapia zajęciowa uratowała więcej niż jedną osobę przed depresją. Dlatego, gdy tylko pojawią się siły, nie ciągnij za pójście do pracy. Domy w mojej głowie zaczną się kręcić: „Jaki jest powód? Czym on by był?

W pracy możesz uciec od żalu na 8 godzin, zanurzyć się w sprawy, rozmawiać z kolegami. Ktoś wrócił z wakacji i podzielił się swoimi wrażeniami, ktoś poślubił syna i pokazuje zdjęcie ze ślubu, ktoś chwali się zakupami ... Ten strumień uchwyci i odwróci uwagę od negatywnych, a góry zadań nie pozwolą ci skupić się na problemie. Trzy miesiące później zdałem sobie sprawę, że udało mi się przetrwać najtrudniejszy okres, strata nie mogła mnie pożreć, mogę żyć dalej i próbować znów zostać matką.

Pozbywanie się rzeczy

Nasze rzeczy zawierają wspomnienia radosnych i smutnych wydarzeń. Bardzo dobrze pamiętam, jaką sukienkę i buty nosiłem, kiedy dotarłem do szpitala. Od tego czasu nigdy nie zakładałem ani jednego, ani drugiego. Ale natychmiast z jakiegoś powodu nie wyrzuciła tego. Jakby te rzeczy zawierały także moje emocje, ale nie mogłem ich puścić.

Kiedy nosiłem drugie dziecko, ta „pechowa” sukienka często przykuwała moją uwagę i przypominała mi nieudaną pierwszą próbę. Kiedy urodził się mój syn, pozbyłem się tych rzeczy. Oczywiście musiałeś to zrobić od razu, lepiej nie zadawać bólu, by obserwować cię w szafie.

Kiedy trzymałem w rękach zdrowe, silne dziecko, nie myślałem o tym, co musiałem znieść. Po co porządkować przeszłość, jeśli mam szczęśliwy prezent? Oto on, mój 3 funtowy „szczęśliwy koniec”, teraz piszczy na rękach i wymaga klatki piersiowej. Jeśli nie udało ci się zostać matką raz, zawsze myśl, że pewnego dnia będziesz trzymał w rękach mały pakiet szczęścia i przyjmie gratulacje od krewnych i przyjaciół. Z pewnością nadejdzie najszczęśliwszy dzień w twoim życiu! Kogo obchodzi to, co kiedyś? Kiedy znajdziesz się w centrum tego samego szczęśliwego dnia, akceptuj gratulacje i trzymaj puszysty pakiet. Ale w tym celu musisz wydychać, uspokoić się i zacząć żyć. Teraz.

PRZECZYTAJ TAKŻE:

• Jak przetrwać poronienie we wczesnej lub późnej ciąży: porady psychologa
• Jak radzić sobie z kobietą, która straciła dziecko: częste błędy. Opinia psychologa

Kolejne osobiste doświadczenie

Mój film o psychosamatyce wywołał dużą reakcję. Tak, miałem 2 poronienia. Jak mogłem sobie z tym poradzić, mówię w tym artykule. Prawdziwe doświadczenie i jasne rekomendacje.